Kasırga mevsiminin geçmesini bekliyorum
2 Ocak 2011
Yazıma başlamadan önce projemizi destekleyen yardımseverlere ve takip eden dostlarımıza sağlık, mutluluk ve başarı dolu bir yeni yıl dilemek istiyorum. Bir nefeste bunu söylemek dile kolay, ama öğrencilerle her buluşmamda onlara kendilerine büyük hedefler koymalarını, büyük hayaller kurmalarını söylerim. Bu da farklı değil, önce niyet etmek lazım.
2010 yılı geride kaldı. 2011 yılında Altı Zirve Projesi, nasipse Kilimanjaro’ya ulaşacak. Bu sırada o civardaki öğrencilerin eğitimine katkıda bulunacağız. Mateves ortaokulu Kilimanjaro’nun güneybatısındaki Arusha kasabasının yakınında 1200 öğrenciye hizmet veriyor. 1600 toplam öğrencinin eğitim görebilmesi için ek sınıfların inşası gerekiyor. Sırf 50 kişilik sınıf hedefine ulaşabilmeleri için, mevcut sınıf sayısının üç katına çıkarılması şart. Bu konuda ben Afrika’da iken İngilizce sitemizden bağış çağrısında bulunacağım.
Türkiye’de kısaca İLKYAR diye bilinen İlköğretim Okullarına Yardım Vakfı ile birlikte çalışıyor, onlara maddi destek derlemeye çalışıyoruz. Türklerden bize gelen bağışları doğru İLKYAR’a yöneltiyoruz. Ben 2010 yılında Avustralya’yı kano ve bisiklet ile katedip, sonra Hint Okyanusu’nda kürek çekerken vakfımıza Türklerden toplam 10.465 dolar bağış gelmiş. Bu miktarın tamamı İLKYAR’a nakit olarak ulaştırılmıştır.
İlginç olan, bu bağışın 4.800 dolarının sadece bir kişinin bağışseverliğinin sonucu olmasıdır. Microsoft’ta çalışan Soner Terek, ayda 200 dolar maaşından kesilmesini talep etmiş, vergiden düşürülecek hayır amaçlı bu bağışın karşılığında Microsoft da ona denk bağış vermiştir. Amerika’daki şirketlerde çalışıp bu şekilde bir verip iki faydası olabilecek çok Türk var. Onları Türkiye’ye faydası olacak bu tür çabaları desteklemeye teşvik etmek bu satırları okuyan sizlere düşüyor. Varsa Amerika’da dostunuz, yazın onlara, hatırlatın, Türkiye’ye de faydanız olsun deyin, harekete geçirin.
Facebook’ta 1.600 üyeli Türkçe bir gurubumuz var. Ayrıca yine facebook’ta 1.300 üyeli bir de destek gurubumuz var. Bunlara katılımın artırılması oralara üye olan dostların kendi facebook ve diğer dostlarını davetiyle mümkün. Katılım ne kadar artarsa bağış miktarının da o kadar artması beklenir. Ama yine de ben fazla ümitlenip hayal kırıklığına uğramak istemiyorum, zira facebook destek gurubunda şimdiye kadar sadece 970 dolar derlenmiş, bunun önemlli bir bölümü cüzi bir azınlıkta olan yabancılardan. Kimbilir, 2011 yılında Türklerden İLKYAR için bağış derlenmesi konusunda belki daha başarılı oluruz.
Bu yolculuğumda her defasında olduğu gibi, Madagaskar’ın kuzeybatı kıyılarındaki Mahajanga’da karaya çıktığımda orada karşılaştığım yabancıların dostluğunu kazanmam uzun sürmedi. Lojistik meseleler konusunda hizmet için başvurduğum şirket elemanları arkadaşım oldu. SDV Madagascar şirketinin Mahajanga büro şefi Rodin Ramampandrison ile denizdeyken email ile tanıştırılmıştım. O da lojistik konularda bana yardımcı olsun diye Blaise Richard’ı görevlendirmişti. Mart ayında Afrika anakıtasına doğru devam etmeden önce onları tekrar görmek üzere sabırsızlanıyorum.
Mahajanga’ya vardığımda teknemi sudan kaldırmak için vinçlerini kullanmamıza izin veren liman şirketi SEMS’in müdürü Michel Le Treust’a teşekkür borcum var. Tekneyi önce kaldırıp bir treyler üzerine dört kamyon lastiğinin üstüne oturttuk. Sonra özel kundağı hazırlanınca tekneyi tekrar kaldırıp kundağa oturtmak için ikinci bir defa vinci kullanmamız gerekti.
SDV Madagaskar şu anda teknemi kendi ambarlarında kilit altına almış durumda. Teknede su cihazı dahil değiştirileceklerin listesi elimde ve Madagaskar’a ulaştırılması gereken bir sürü erzak var. İki iş olmasın diye Atlas okyanusu geçişi için gerekenleri de şimdiden tekneye yüklemeyi düşünüyorum. Ancak Madagaskar’a mal ulaştırmadaki yüksek nakliye masrafları nedeniyle bunları postalasam mı, uçakta yanımda fazla bagaj parası vererek mi götürsem hesabını yapmaya çalışıyorum. Örneğin Concept2 bana 3 çift yeni kürek yolladı, şimdi bunları Afrika anakıtasına vardığımda elime geçecek şekilde mi yollasam tereddüdündeyim.
Erden.
.
.
|