|
Başardık!
22 Kasım 2016
Louis Bird ile birlikte, California sahillerindeki Monterey Bay ile Hawaii’deki Waikiki arasında yapılan Great Pacific Race adlı kürek yarışını başarıyla tamamladık. 4 Haziran günü başlayıp 29 Temmuz günü bitirdiğimiz bu yarışta, 54 gün 42 dakikalık süremizle “Classic Pairs” tipi kayıklarda birinci olurken parkur rekorunu da ele geçirdik.
Denizde geçirdiğimiz son dört hafta zarfında, doğumuzda 2016 sezonunun ilk yedi fırtınası oluştu. Normalde o sularda kasırgalar Ağustos sonuna doğru başlar ve Kasım ayına doğru yatışır. Şansımıza, bu Temmuz ayı rekor sayıda fırtınaya vesile olacaktı. Geçen sene Pasifik’te oluşan El Niño mevsim şartları nedeniyle Meksika’nın güneyinde ısınmış sular, alçak basınç sistemleri yaratmaktaydı. Bu sistemler oradan batıdaki Hawaii’ye doğru ilerlerken güçlenip kasırgaya dönüşüyor. Tropik fırtına Agatha’nın ardından Blas, Celia, Darby, Estelle, Frank ve Georgette kasırgaları biz denizdeyken oluşanlardı. Bunlardan Agatha, Blas, Celia ve Darby daha soğuk sular üzerinde ilerlerken güçten düştü, sadece artık sistemler olarak yakınımızdan geçtiler.
Bereket versin hazırlıklıydık. Meteoroloji uzmanı dostlarımız Dane ve Jenifer Clark (Jenifer Clark’s Gulfstream) bu sistemleri takip edip bizi bilgilendiriyorlardı. Yarış komitesinin emniyet görevlisi ve bizim gibi okyanus kürekçisi olan Lia Ditton da durum değerlendirmesinde yardımcı katkılarda bulundu. Celia’nın getirdiği güçlü rüzgarlar, kürek başında en zorlu mücadeleyi gerektirdiyse de, Darby, Dane Clark ve Lia Ditton ile birlikte bizi en çok sınayan fırtına oldu. İlk tahminlere göre, Darby güneyimizden geçerek batıya doğru ilerleyip, sonra kuzeybatıya seyredecek ve üzerimizden geçecekti. Aynı tempoda Oahu adasına doğru ilerlersek, üç gün zarfında kendimizi fırtınanın ortasında bulacaktık. Kendi aramızda yarıştığımız üç Classic Pairs kayığının deniz çıpalarını kullanmaları talimatı verildi ve bizim kayık batıya doğru günde 50 denizmili tempo yerine, kuzeye doğru günde 5 mil kaymaya başladı. 24-saat kadar bekledikten sonra hava tahminleri değişti, fırtınanın daha batıya uzanacağı, Hawaii’nin büyük adasına çarpıp oradaki yüksek sönmüş yanardağlara dayanınca dağılacağı belli olunca çıpaları derledik ve bitiş çizgisine doğru devam ettik. Estelle, Frank ve Georgette fırtınaları adalara yaklaştığında çoktan karaya çıkmış olacaktık.
Louis, okyanus kürekçiliğinin öncülerinden biri olan babası Peter Bird’ü düşündükçe kayığımızda bir çok duygusal an yaşandı. Peter, 1996 yılında Vladivostok’tan California’ya doğru Kuzey Pasifik’te kürek çekerken denizde kaybolmuştu. Bu iki kıta arasında bir anakıtadan diğerine kürekle geçiş hala başarılmış değil. Peter kaybolduğunda Louis 4-5 yaşlarındaymış. Babasının denize olan tutkusunu anlamaya çalışan Louis, şimdi kürekle kendi ilk okyanus geçişini yapmaktaydı.
2007 yılından beridir kayığımda Peter’in logosunu taşırım. Dünyada okyanus kürekçileri ufak bir ailedir. Yaşça olmasa bile, tecrübemle bu ailenin büyüklerinden biri olarak bu projede goreve davet edilmekten şeref duydum. Louis’nin annesi Polly’nin bir kez daha o yıkıcı haberi almayacak olması benim için bir gurur kaynağıydı. Öte yandan bu sorumluluk omuzlarımdan kalkınca rahatladım.
Yardım sayfamızda ne yazık ki cüzi 2.650 dolar derlendi, ki bu bütçemizin onda biridir. Toplanan bu miktara yakın miktarı Around-n-Over kurumundan denkleştirip bunlarla kayığın İngiltere’ye gemiyle geri yollanmasının nakliye masraflarını ödedik. Geri kalan masrafları biz kürekçiler kendi ceplerimizden karşıladık.
Erden.
.
.
|
Geçiş sırasında (c) Rod Mayer
Waikiki Yat Kulübü’nde ekibimiz (c) Ellen Hoke
